"KİMSESİZ KALMIŞ BİR ŞEHİR"

Kimsesiz kalmış bir şehir,

Ve bu şehri terk edemeyen sadece ben

Ne zaman terk etmek istesem

Daha adımımı atmadan

Ayağıma vuran ayakkabının acısı gibi

Şehrin her köşesinde canlanan onlarca anı

Terk edip gittiniz hem de hiç düşünmeden

Arkanızda bıraktığınız gül bahçelerini papatyalıkları yeşillikleri

Terk edip gittiniz

Arkanızda yıkık dökük kalan harabe şehri hiç düşünmeden

Ve bu sizin eserinizdi,

Arkanızda kimsesiz kalmış bir şehir.

Ve bu şehirde sadece ben

Nasıl terk edip gidebilirim

Onca anı yaşanmışlıkları bırakıp

Nasıl terk edip gidebilirim bir zamanlar gül kokan bu şehri

Şimdilerde özlem hasret acı içinde bırakıp

Sahi hiçbir şehre ait olmak istediniz mi?

Yoksa yaşanılan ilk depremde çekip gidenlerden mi oldunuz

Eğer ilk depremde bırakıp gideceksem bu şehri

Bir taşı kaldırıp yerine koymayacaksam

Bu şehri eskiden gül kokan, papatya kokan, yaşam kokan,

Bir şehir haline getirmek için,

Gecemi gündüzüme katıp çabalamayacaksam

Ne anlamı kalırdı ki benim 

Bir şehre ait olmak istememin.